Je kunt het nog zien aan de gevels: in Wittevrouwen had je vroeger op iedere straathoek een winkel. En, ook tussen de hoeken zat het bomvol neringdoenden. Wat voor bedrijfjes en winkeltjes waren er zoal? Een interview met de 73-jarige Wil Vrijdag-Wittebol.

Door Marja van der Wees

In hoog tempo somt Wil de feiten op uit haar fenomenale geheugen: “Onze schoenmakerij zat op Bekkerstraat 31, ‘Onze Tijd’ heette die. Mijn grootvader heeft de zaak opgericht. Vanaf 1939 zat hij met zijn schoenmakerij in de Bekkerstraat. Hij repareerde niet alleen schoenen, hij máákte ze ook. Mijn ouders gingen vlak voor de oorlog ook in de Bekkerstraat wonen, tegenover de zaak van mijn grootvader. Toen mijn grootmoeder in 1956 overleed trokken wij met het gezin bij mijn grootvader in. Mijn twee broers en ik moesten vaak helpen: schoenen wegbrengen naar de klanten, maar ook in de zaak zelf, oude zolen lostrekken en dergelijke.” Wil, nog altijd zo lenig als een jong mens, tilt haar been op tafel en wijst met behulp van haar pantoffel aan hoe dat ging. “Ook moest ik de randen van de zolen insmeren met een zwart of een bruin smeersel dat dodekop heette. Daar heb je zeker nooit van gehoord, hè? Dat kochten we bij de firma De Wildt, in de Bollenhofsestraat, dat was waar nu C’est Ça zit.”
Trots gaat Wil verder: “Mijn vader maakte mooie schoenen, van goede kwaliteit, we hadden een gegoede cliëntèle, dokters, wethouders. Mijn vader maakte ook aangepast schoeisel voor prothesedragers. Hij was altijd aan het werk, ook ’s avonds en ’s zondags.”

“In de buurt had je ook nog andere schoenmakers: Plomp, die zat op de hoek van de Palmstraat en de Bekkerstraat. En dan had je ook nog Verbon, die zat in een gewoon gesloten huis, verderop in de Bekkerstraat, op de hoek van de Klaverstraat. Bij mijn weten deden zij alleen reparaties, maakten ze geen nieuwe schoenen. Die Verbon kwam overigens later dichter bij ons zitten, op nummer 13 of 15, meen ik, net voorbij de muur van garage Nefkens. Dat gaf geen concurrentie, want je had je eigen klantenkring. De mensen stapten vroeger niet zo makkelijk over naar een ander.”

De familie Wittebol voor hun schoenmakerij.
Vierde van links: grootvader Wittebol en tweede van rechts: de vader van Wil.

‘De winkel op de hoek’ stond in april 2011 voor het laatst in de wijkkrant, de rubriek verschijnt vanaf nu alleen op de website. Weet u nog meer over de vroegere winkeltjes in Wittevrouwen?
Reageer…