Geen pottenkijkers achterin

Rijschoolhouders Joep en Yoox Foto: Coby van Geffen
Rijschoolhouders Joep en Yoox Foto: Coby van Geffen

Naast rijschoolreus Veronica kent Wittevrouwen twee eenmanszaken: Autorijschool Wittevrouwen en Rijschool Yoox. Beide gestart omdat hun eigenaren het roer radicaal omgooiden om zich te wijden aan hun passie: mensen, coachen en auto’s.

Door Coby van Geffen

“Wat is er mooier dan mensen iets te leren?”, vindt Joep Soons van Autorijschool Wittevrouwen in de Bekkerstraat. “Het leuke aan dit vak is dat je een heel concreet product aanbiedt: het rijbewijs. Aan de eindstreep zie je mensen er huppelend mee weglopen.”

Tien jaar geleden werkte Joep nog als organisatieadviseur en docent. “Ik was boventallig en besloot iets nieuws te zoeken, maar dan wel iets waar mijn hart ligt.” Hij googelde vier voor hem belangrijke trefwoorden: individu, coaching, opleiding en auto, en kwam uit bij de opleiding tot rijinstructeur. In de loop der jaren ontdekte hij dat aardig wat mensen angst hebben in de auto, vooral voor de snelweg. Daarom volgde hij een cursus bij een angstbehandelcentrum. Op dezelfde manier kwam hij in aanraking met mensen met ADHD en autisme. “Ook daarin heb ik me gespecialiseerd.”

Effectief lesgeven

Rijschool Yoox in de Bollenhofsestraat ging drie jaar geleden van start omdat Yoox haar eigen kwaliteitsstandaard niet gewaardeerd zag in haar werk in het bedrijfsleven. Omdat ze een ‘mensenmens’ is én gek op autorijden, was de keuze snel gemaakt. Yoox is tweetalig en geeft dan ook veel Engelstalige rijlessen. “In een les moet je makkelijk kunnen praten over wat moeilijk of eng is.” Ook Yoox is gespecialiseerd als faalangstinstructeur. Ze is blij om te zien dat er plaats is voor haar kwaliteitsaanpak. “Kleine rijscholen zijn in staat om naar het individu te kijken en een rijopleiding op maat te maken.” Na een spannend begin – ‘je weet van jezelf wel dat je goed bent, maar anderen nog niet’ – heeft ze nu een kleine wachtlijst.

Zowel Joep als Yoox willen effectief lesgeven. En dus halen ze zelf hun leerlingen op, en brengen ze ook weer thuis. “Op de route naar de volgende leerling kom je zelden situaties tegen die je wilt oefenen,” vinden ze alle twee. “Je geeft individueel les, niet met een pottenkijker achterin. Zeker voor mensen met faalangst is dat funest.”