‘Leuk om het vak door te kunnen geven door nieuwe mensen op te leiden’.
Foto: Eric Westzaan
Als haar eigen kind zijn hand tussen de deur krijgt, voelt ze wel wat paniek opkomen. Maar bij ernstig letsel van onbekenden blijft traumachirurg Marike Kokke de rust zelve. Lees verder Bijzondere beroepen: Traumachirurg Marike Kokke
Jan-Peter Bast bespeelt veel instrumenten; piano, hammondorgel, eigenlijk alles waar toetsen aan zitten. Hij werkte nauw samen met Thé Lau, en was jarenlang toetsenist bij diens band The Scene.
Door Sietske Gerritsen
Eigenlijk woont hij parttime in Wittevrouwen. De ene helft van de week brengt hij met zijn gezin door in Zeist, de andere helft zijn ze in Wittevrouwen, waar zijn kinderen naar school gaan. ”Mijn huis in Zeist is mooi, maar hier zijn de mensen leuker”, zegt Jan-Peter Bast. “Het dorpse trekt mij aan. De kleine huisjes binden: we delen handige oplossingen, straatfeestjes, de groenteman, Koot.”
Na het vwo twijfelde hij: medicijnen studeren of in de muziek? Het werd het laatste, hammondorgel en piano aan het conservatorium. “Ik ben geschoold in de lichte muziek, maar ben nu overal te vinden: van pop tot barok tot kleinkunst. Zelfs in de kerk begeleid ik weleens een mis. Daarnaast doceer ik drie dagen per week aan het conservatorium.”
Al vanaf zijn veertiende treedt hij op. “Ik ben een paar keer Nederlands kampioen orgelspelen geweest en heb in Europese finales gespeeld.” Op het conservatorium is zijn liefde voor het spelen in bands aangewakkerd, in het begin op feestjes en partijen, maar in 1999 kwam de omslag: “Ik werd gevraagd voor de band City to City en we kregen een enorme hit met het nummer ‘The Road Ahead’. Er volgden anderhalf jaar met grote successen, veel optredens, gillende meisjes, een lijfwacht en veel media-aandacht.
“In datzelfde jaar vroeg Thé Lau mij om mee te spelen in zijn theatershows en later ook in zijn band The Scene. Tot aan zijn overlijden eerder dit jaar heb ik altijd bij hem gespeeld. Ik mis hem heel erg. Hij was van een apart soort qua inspiratie. Aan hem heb ik mijn baan aan het conservatorium te danken. En via hem heb ik mijn vriendin Sophie leren kennen: ik zat achter de vleugel en zij speelde viool.”
Maar het leven en ook het werk gaan door. Jan-Peter gaat toeren met Top 2000 Live, met Vincent Bijlo en Legendary Albums. “Iedere keer komt er weer iets nieuws op mijn pad.”
De grote vragen van het universum
Ze hebben net de sleutel gekregen van hun nieuwe huis. Enrico Pajer (Venetië, 1982), theoretisch kosmoloog bij het Instituut voor Theoretische Fysica aan de Universiteit Utrecht, en zijn Amerikaanse vrouw Phoebe Garfinkel wonen sinds acht maanden in Wittevrouwen. Wat hen hier bracht? Het onderzoek van Enrico naar de grote vragen van het universum.
Door Hanneke Prins
Oerknal
Gevraagd of hij in lekentermen kan uitleggen waar hij dan onderzoek naar doet, antwoordt Enrico: “Sinds een jaar of tien, twintig weten we dat ongeveer 95% van het universum bestaat uit donkere energie en donkere materie. Maar we weten nog niet wat dat is en wat de eigenschappen zijn. Dat is een van mijn onderzoeksgebieden.” Maar ook de vraag waarom de materie in het universum zich op een bepaalde plek bevindt, houdt hem bezig. Enrico: “Om dat te onderzoeken, proberen we de geschiedenis van het universum terug te herleiden naar de oerknal. De verspreiding van materie in de ruimte volgt namelijk patronen die zijn ontstaan in de eerste fractie van een seconde na de oerknal.” Enrico Pajer kreeg op 18 mei een Vidi-beurs toegekend van NWO (Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek) om zijn onderzoek voort te zetten.
Hoe brengt deze kosmoloog zijn dagen door op de Uithof, vraag je je af als leek. Enrico: “Ik ben voornamelijk in de weer met potlood en papier om tekeningen te maken en berekeningen te doen. Ik discussieer veel met studenten en professoren. Live of via skype. Om te proberen anderen van mijn ideeën te overtuigen. En natuurlijk moet ik mijn theorieën aan anderen presenteren door het geven van seminars of het spreken op conferenties.”
Welkom
In Wittevrouwen voelden hij en zijn vrouw zich meteen zeer welkom. “Utrecht heeft precies de goede afmetingen en er is genoeg te doen. In Wittevrouwen hebben we goede vrienden gemaakt, die een soort vervangende familie zijn.” En voorlopig blijven ze. Allebei hebben ze een vaste aanstelling in Utrecht. En met nog een paar weken te gaan voor de geboorte van hun eerste kindje, beginnen ze aan de verbouwing van hun nieuwe huis aan de Bekkerstraat.
De in de Griftstraat woonachtige Carel Huydecoper heeft wel een heel bijzonder beroep. Hij heeft het namelijk zelf bedacht. Hij is conversator. En nee, dit is geen typefout. Carel is verhalenverteller. Hij vertelt over gebouwen en zorgt voor verhalen over kunst, cultuur en geschiedenis. Bijvoorbeeld in Paushuize aan de Kromme Nieuwegracht, waar wij hem op deze zaterdagmiddag ontmoeten.
Lees verder Bijzonder Beroep: De sleutel van veel mooie gebouwen
Hét grote thema in het leven van Radboud Spruit is de dood. Als kind was hij er doodsbang voor, als grafkistenmaker is hij er dagelijks mee bezig. “Gesprekken en ontmoetingen rond de dood kunnen, hoe verdrietig ook, heel mooi zijn!” Lees verder ‘Het mooiste beroep van de wereld’
